امسال بیست و نهمین کنفرانس سالانۀ انجمن دوستداران فرهنگ ایرانی، در شهرک شامبورگ شیکاگو در آمریکا در تاریخ ۲۹ آگوست تا اول سپتامبر برگزار شد. این کنفرانس را هرساله تشكيلات بهائى برگزار مىکند و متأسفانه محلى براى تسويهحسابهاى سياسى عليه ايران بوده و هست. امسال در این کنفرانس مهمان جديدى دعوت شده بود تا اين فرد ضدايرانى ـ كه فعاليتهاي كاسبى «نه به حجاب» و ملاقاتهايش با بيگانگان و مخالفان وطن شهره عام و خاص است ـ هم به كلكسيون مهمانان كنفرانسهاى قبل مثل نورىزاده و نورىعلاء و … افزوده شود. آرى مسيح علينژاد به خرج كنفرانس در اين همايش حاضر شد و از اهداف كنفرانس حمايت نمود و ترّهاتى فرمود. سؤال صاحبنظران اين است که آيا تشكيلات بهائى به جایى رسيده كه نياز به تمجيد كسانى مثل اين فرد دارد كه بگويد: «در كنفرانس سههزارنفرۀ امروز شيكاگو همميهنان بهايي و غيربهايي شانهبهشانۀ هم ايستادند و از فرهنگ زيباي ايراني گفتند و همديگر را در آغوش كشيدند. من بهاندازۀ تمام هفتسالي كه «آغوشممنوع» شدهام، امروز اينجا آغوشها را زندگي كردم» و بعد مواضع سياسى اپوزيسيون را تكرار كند؟ شايد آموزۀ عدم دخالت در سياست را بيتالعدل منسوخ کرده است یا اینکه «عدم دخالت در سیاست» بیش از یک شعار توخالی نیست!
