بیستمین شماره بهائی‌شناسی در شرایطی منتشر مى‌شود كه جشن‌های باشكوه میلاد صاحب‌الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، جوامع شیعى و به‌ویژه كشورمان را نورباران كرده است؛ به‌خصوص كه سال یك‌هزار و چهارصد ــ یعنى آخرین سال سده چهاردهم ــ میزبان دو میلاد آن حضرت در ابتدا و انتهای خود بود و اكنون با پایان قرن چهاردهم، وارد قرن پانزدهم مى‌شویم كه ان‌شاءالله قرن مهدوی خواهد بود؛ قرنى كه بیش از قرون گذشته چشم جهانیان به موعودی الاهى خیره خواهد شد كه دنیا را از نابسامانى‌ها و بی‌عدالتی‌هاى موجود، نجات داده و وعده الاهى را در ایجاد جهانی نو سرشار از مهر و ایمان و عدالت، تحقق خواهد بخشید. نگاهى به مهم‌ترین رویدادهای قرن گذشته، نشان داد كه نظم‌های بشرساز نتوانستند سعادتی برای انسان معاصر فراهم نمایند: مرام اشتراكی پس از هفتاد سال در كشور شوراها به پایان خود رسید و همه وعده‌هایش مبنی بر تشكیل جامعه بی‌طبقه اشتراكى، پوچ از آب درآمد؛ تشكیل سازمان ملل متحد كه قرار بود صلح جهانی را تضمین نماید، نتوانست از بروز جنگ‌ها و تجاوزهای ابرقدرت‌ها به كشورهای ضعیف جلوگیرى كند و در عمل دنیا را در تیول همان قدرت‌های بزرگ صاحب حق وتو در آورد. جهالت‌های مغزهای خشك با حمایت قدرت‌ها و حمایت مالى كشورهای مرتجع به ظهور طالبان و القاعده و داعش انجامید كه جز قتل نفوس و خرابی و ویرانى و فساد و ناامنى، ثمره‌ای نداشت؛ ایده جهانی شدن كه گمان مى‌رفت دل‌های همه انسان‌ها را به‌مثابه اعضای یك دهكده جهانى به هم نزدیك كند، با تسلط ابرقدرت‌ها بر رسانه‌ها به‌ویژه اینترنت، ابزاری برای همان‌ها درجهت كنترل مغزها و جنگ نرم و انقلاب‌های مخملی شد؛ رشد بی‌سابقه تكنولوژی نه‌تنها جهان را امن‌تر نکرد بلكه به تولید بیشتر سلاح‌های كشتارجمعى، تخریب محیط‌زیست و هراس بیشتر از بروز جنگ جهانی سوم انجامید … و اكنون در آستانه قرن جدید شمسی، بشر هرچه بیشتر این مظالم را مى‌بیند و دورنمای تاریك نظم‌های بشری را مشاهده مى‌كند به این نتیجه مى‌رسد كه باید نجات را در جای دیگر جست‌وجو كند؛ آنجا كه وعده‌هایش دروغین نیست؛ آنجا كه قدرتش فائق بر همه قدرت‌هاست؛ آنجا كه همه خیرها و نعمت‌ها و زیبایی‌ها را به بشر هدیه داده است؛ او كه انسان‌ها را دوست دارد و به آن‌ها نعمت وجود و عقل و بینش داده است؛ آری باید به خدای بزرگ و مهربان روی آورد و از سویدای دل او را بخواند و بخواهد كه منجى عدالت‌گستر و موعود رهایی بخشی را كه وعده ظهورش را داده است، گسیل دارد تا بشریت را از همه این رنج‌ها و مصیبت‌ها نجات دهد؛ این تنها راه نجات است و قرن نو، قرن فریاد موعودخواهى و منجى‌طلبی است؛ قرن مهدوی است!
