اخیراً تشکیلات بهائی در راستای فعالیت‌های تبلیغی خود، فیلمی دربارۀ برابری جنسیتی ساخته و آن را به‌صورت مجازی در نشستی با حضور مقامات سازمان ملل متحد، نمایندگان کشورهای مختلف، سازمان‌های غیردولتی و دیگر فعالان اجتماعی برای نخستین بار به نمایش گذاشته است.
نمایندۀ تشکیلات بهائی، خانم بانی دوگال می‌گوید: «این فیلم که با الهام از تلاش‌‌های جامعه‌سازی بهائیان در کشورهای مختلف در سرتاسر جهان ساخته شده است پیشرفت‌ها در حوزۀ برابری زنان و مردان را در سطح تودۀ مردم و ارتباط میان این تغییرات با گفت‌وگوهای جاری در سازمان ملل متحد را بررسی میکند. مهم نیست در ۲۵ سال آینده چه موانع یا مشکلاتی ظاهر شود، وجدان بشر نسبت به این حقیقت که زنان و مردان برابر هستند بیدار شده و این بیداری هرگز محو نخواهد شد».
شگفت است که بهائیان از فرصت‌هایی که سازمان ملل برای جامعه‌سازی فراهم میکند به نفع حزب خود استفاده می‌کنند و با هزینۀ سازمان ملل به تبلیغ تهاجمی بهائیت می‌پردازند و همۀ حقیقت را هم به جهانیان نمی‌گویند. چرا کتمان آنچه در متون اصلی بهائیت دربارۀ عدم برابری جنسیتی وجود دارد، در این فیلم نشان داده نمی‌شود؟
طبق نص صریح کتاب اقدس (کتاب مقدس بهائیان) زنان با مردان برابر نیستند و حق انتخاب شدن برای عضویت در بیت‌العدل (رهبری بهائیت در دنیا) را ندارند؛ زنان در ارث سهم برابر با مردان ندارند و فرزند اناث از خانه مسکونی سهمی ندارد و مرد بدون اجازه همسرش می‌تواند همسر دوم بگیرد و تعداد زیادی دوشیزه باکره هم در خدمت داشته باشد. حتی بین زنان نیز برابری نیست و بین زن روستایی و زن شهری در میزان مهریه فرق گذاشته است و بالاتر از این آنکه به تعبیر بهاءالله، مردان از زنان قویترند چنانکه پرندگان نر بر پرندگان ماده برتری دارند (گلزار تعالیم بهائی، ص ۲۸۸). همچنین زنان اجازه رفتن به حج را ندارند.
از این نوع مطالب در کتب اصلی بهائیت فراوان است. راستی چرا تشکیلات بهائی مطالب خود را گزینشی برای سازمان‌های بین‌المللی مطرح می‌نماید؟ آیا این فریب افکار عمومی جهان نیست؟ چرا بهائیت برای افکار عمومی جهان توضیح نمی‌دهد که همسر و دختران یک مرد متوفی، از خانه مسکونی او سهمی ندارند و بعد از فوت او باید خانه را به پسر بزرگ‌تر تحویل دهند؟ این برابری جنسیتی است؟ جالب است که اگر این فرد پسر نداشته باشد، بازهم طبق قوانین بهائی، خانه به همسر و دختران او نمی‌رسد و بیت‌العدل مالک خانه می‌شود! (اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، ص۱۲۹).
