اظهارنظر بعضی افراد غیرکارشناس و مزدبگیر و دارای بستگانی با پیشینۀ فساد اقتصادی، چندان مهم نیست که به آن پرداخته شود، اما نمی‌توان دربارۀ سخنان فردی با آن‌گونه سوابق، که عضو ثابت کنفرانس‌های تشکیلات بهائی است، ساکت بود. مهدی خلجی که با یک جست‌وجوی ساده در فضای اینترنتی سوابق مشعشعش آشکار می‌شود، اظهارنظری فرموده که ناشی از بی‌اطلاعی یا چشم‌پوشی او نسبت به حقایق تاریخی است.
ایشان دربارۀ جامعه بهائی فرموده‌اند: «آنچه جامعه بهائی به‌عنوان راه‌حل پیش روی جامعه ایران می‌گذارد، روح صلح و آشتی است». آیا ایشان نمی‌داند جامعه بابی و بهائی اقداماتشان را با خشونت و ترور آغاز کردند و در کارنامه خود تحمیل سه جنگ قلعه طبرسی و نیریز و زنجان به کشور و ترور شهید ثالث و اقدام به ترور شاه و ترور مخالفان ازلی در بغداد و عکا را دارند؟ چه کسی فلسطینی‌ها را به انگلیسی‌ها فروخت و در جنگ طرف ظالم را گرفت و موجب شکست مظلوم شد و به خاطر آن لقب سِر (Sir) را از دست حکام انگلیسی دریافت نمود؟! با این پیشینه، چگونه ادعا می‌فرمایند بانی روح صلح و آشتی هستند؟ بعد فرمودند که اگر ایرانی بخواهد بر تارک تاریخ و تمدن بشری بدرخشد، قطعاً به کمک همه بهائیان در سراسر دنیا نیاز دارد.
البته ایرانیان همه می‌توانند در اعتلای تمدن بشری سهیم باشند، اما بهتر است جناب خلجی بفرمایند بهائیان با آن پیشینه کدام دانشمند نامور، یا میراث فرهنگی قابل‌توجه را در این ۱۷۰ سال ارائه نموده‌اند که شایسته درخشیدن بر تارک تاریخ و تمدن بشری باشد؟ آیا اظهارات جناب باب دربارۀ کشتار همه غیربابیان و تخریب همه بقاع و سوزاندن همه کتب یا اظهارات جناب بهاءالله دربارۀ زنازاده بودن همه مخالفان بهائیت و طلا شدن مس بر اثر یبوست و اظهارات جناب عبدالبهاء دربارۀ حمام نرفتنش در یک سال و سخنان غیرعلمی دربارۀ آینه مقعر و محدب و… به درخشش ایران بر تارک تمدن بشری کمک می‌نماید؟ آیا دشمنی این جامعه با مردم در زمان رژیم پهلوی با نفوذ در حکومت و دولت و ساواک و… بر کسی پوشیده است؟ این‌ها ترویج صلح و دوستی است؟ البته سخنان ایشان برای فراموش نشدنش و تهیه خوراک برای رسانه‌های مخالف، قابل درک است.
