در آخرین روزهایی که فصلنامه برای انتشار در این شماره آماده می‌شد، خبر ناگوار ترور ناجوانمردانه شهیدمحسن فخری‌زاده، دانشمند برجسته و یک مقام رسمی کشور، در آبسرد دماوند به دستمان رسید. شاید هیچ محفل، دولت یا رژیمی به اندازۀ رژیم اشغالگر قدس از این ترور هدفمند خوشحال نشد. رژیمی که بلافاصله از سوی نهادهای رسمی کشورمان به ویژه وزارت امور خارجه، مسئول این ترور شوم شناخته شد. تروئیکای اروپا بدون ابراز همدردی و یا محکومیت این اقدام، ایران را به خویشتنداری فراخواند و ایالات متحده آمریکا نیز سکوت معناداری در پیش گرفت. این مسأله از دید محمدجواد ظریف پنهان نماند و در توییتی آن را اقدامی شرم‌آور قلمداد کرد.
هم‌زمان با این حوادث تلخ، خبر محکومیت فشار بر بهائیان ایران از سوی مجلس نمایندگان ایالات متحده و درخواست آنان در یک قطعنامه فراحزبی برای آزادی تمام محکومان بهائی، بار دیگر سیاست یک بام و دو هوای کشورهای غربی در قبال حقوق بشر را آشکار ساخت.
طبیعی است که بهائی شناسی به دلیل عدم اطلاع از دلایل محکومیت بهائیان زندانی در ایران و همچنین بی اطلاعی از چرایی تفتیش منازل برخی مبلغان فعال بهائی، در مقام دفاع از تمامی محدودیت‌های اعمال شده بر آنان نبوده و نیست و این وظیفه بر عهدۀ سخنگوی دستگاه قضایی کشور است. اما آنچه که در این میان باید مورد توجه قرار گیرد، همین رویکرد جهت‌دار دولت‌های غربی است.
گویی یک دانشمند برجسته که حتی در زمینه تولید واکسن کرونا هم مسئولیت‌هایی داشته، در قاموس کشورهای غربی از حقوق بشر بی‌بهره است که در حد یک بیانیۀ کوتاه از محکومیت ترور خونین یک ایرانی اجتناب می‌کنند و در مقابل و هم‌زمان، از حقوق بهائیان محکوم به زندان و یا احضار شده دفاع می‌کنند؛ بدون آن که به چرایی این محدودیت‌ها اشاره کنند.
از سویی کشتن انسان‌ها را نادیده می‌گیرند، زیرا در جهت منافع آنان است و در مقابل، احضار بهائیان و یا زندانی شدن آنان را مخالف حقوق بشر می‌دانند، باز هم برای آن که منافعشان اقتضا می‌کند. جای این پرسش همچون قبل، همواره باقی می‌ماند که منافع مشترک بهائیان و کشورهای غربی در چیست که هنگام بروز مشکل برای آنان در ایران، کشورهای غربی با این سرعت دست به‌کار می‌شوند و از بهائیت حمایت می‌کنند و در مقابل، در برابر نقض آشکار حق حیات یک انسان، سکوت می‌کنند و تنها نظاره‌گر ماجرا باقی می‌مانند؟
بهائی‌شناسی شهادت این مرد بزرگ را به تمامی مردم ایران و خانوادۀ ارجمند آن شهید، تبریک و تسلیت می‌گوید و امیدوار است که عاملان و آمران این اقدام جنایتکارانه، هر چه زودتر به دست عدالت سپرده و مجازات شوند. مردم مسلمان ایران نیز، هیچ‌گاه از گزند ترور شخصیت‌های ممتاز خود توسط بدخواهان کشور در امان نبوده است. یکی از موارد شاخص در این موضوع زمانی است که پیروان باب، ملا محمدتقی برغانی (شهید ثالث) در محراب مسجد، ترور کردند. ترورهای مخالفان بابیان و بهائیان تاریخی به درازای پیدایش آنان دارد و به نظر می‌رسد که اگر چنین کارهایی توسط آنان انجام نمی شد، مسیر تاریخ تغییر می‌کرد. امید است که با گسترش علم و دانش و آگاهی خشونت‌های کور پایان یابد و آرامش و امنیت در سراسر کشور عزیزمان پایدار باشد.
