بیست و دومین نمایشگاه مطبوعات، امسال با حضور رییس جمهور افتتاح شد. هر چند استعفای وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی تنها چند روز مانده به برگزاری آن، برگزاری صحیح آن را در هاله ای از ابهام فرو برده بود، اما خوشبختانه امسال نیز این نمایشگاه با استقبال ارباب جراید، روزنامه نگاران، فرهیختگان، سیاستمداران و عموم مردم، به شکلی مطلوب و آبرومند، در مصلی تهران برگزار گردید.
بهائی شناسی نیز به لطف انتشار نخستین شماره خود قبل از این نمایشگاه، برای نخستین بار، در این نمایشگاه توفیق حضور داشت و موفق شد با برخی از هموطنان بهائی، تعاملی سازنده برقرار کند. به اعتقاد بهائی شناسی، نقدهای این فصلنامه، نسبت به بهائیت است و نه بهائیان. بهائیان هموطنان ما هستند که به باور ما، اسیر تشکیلات بهائی شده اند و گفتگوی منطقی و خرد مدارانه با ایشان، بهترین راه نجات است.
در این نمایشگاه که به مدت یک هفته در جریان بود، مخاطبانی از طیفهای مختلف از غرفهی بهائی شناسی بازدید کردند. در این میان برخوردهای متفاوتی از سوی بهائیان در قبال این نشریه قابل توجه بود. متأسفانه برخی از ایشان که البته درصد کمی از بهائیان بودند، با درشت گویی و ناسزا، قصد داشتند تا فضای غرفه را متشنج کنند و زمینه ای برای تبلیغ مرام خود در بین سایر بازدیدکنندگان پدید آورند. گروه دیگری از بهائی ها، دقایقی در غرفه بهائی شناسی حضور یافتند و با کارشناسان فصلنامه به گفتگو نشستند. نام این افراد به تقاضای خودشان و به جهت ترس ایشان از تشکیلات بهائی، نزد بهائی شناسی محفوظ است. نکتهی مهم در این میان، امتداد این گفتگوها پس از ایام نمایشگته مطبوعات است که بارقه ای از امید در دل همکاران نشریه ایجاد کرده است. امید به نتیجه بخشی گفتگوی علمی و منطقی بر سر مسائل اساسی، بدون توهین و تحقیر طرف مقابل.
در این میان اما، کانالهای بهائی در شبکههای مجازی با انتشار خبر حضور بهائی شناسی در نمایشگاه، بار دیگر حربهی نخ نمای بهائی ستیز خواندن این فصلنامه و هر صدای منتقد دیگری را به یاری فراخواندند. حربه ای که به نظر میرسد برخی از ناسزاهای پیش گفته ای که نثار همکاران ما در غرفه شد، تحت تأثیر همان انتشار اخبار باشد.
به غیر از بهائیان، چندین مورد مراجعه از افرادی که در محیط کار، از طرف همسایگان و یا آشنایان خود مورد تبلیغ بهائیت قرار گرفته بودند نیز به غرفهی بهائی شناسی مراجعه کردند و گفتگوهای قابل توجهی در این غرفه رد و بدل گردید. مهمترین حاصل این گفتگوها پس از بیان برخی نقدها در مورد تعارضات داخلی میان تعالیم بهائی، آن بود که نشان میداد، تبلیغ تهاجمی بر خلاف ادعای بهائیان همچنان در جریان است.
برخی از همفکران و همکاران بهائی شناسی نیز از مخاطبان غرفه در ایام نمایشگاه بودند. دیدارهایی که زمینههای همکاری بعدی را فراهم کرد و امیدواریم در شمارههای بعدی، شاهد نوشتههای این عزیزان در فصلنامه باشیم.
